پا روی سنگفرش های سفید و صورتی می گذارم که کعبه امید و آرزوی زوج های نابارور پس از خداوند در تهران است. همه زوج های نابارور و کسانی که دچار ضعف فرزندآوری هستند تصورشان این است که رویان رویای فرزنددار شدن است که با کمترین هزینه نسبت به بیمارستان های خصوصی می توانند فرزندار شوند. 

در همین حین که به در اصلی پژوهشگاه و بیمارستان برسم ، توجهم را درختان سبز و زرد کوی رویان و داخل حیاط که از بین حفاظ های پژوهشگاه سر بر آورده اند، جلب می کند رشد این درختان در لابه لای میله ها  و آهن ها در همین فصل پاییز چه شبیه آدم هایی است که به این پژوهشگاه قدم گذاشته اند ، نابارور هستند و به این امید آمدند که مانند این گیاهان از شوره زار یأس و ناامیدی که در وجودشان، رهایی یابند و از پس مشکلات بر بیایند چقدر این گیاهان و درخت ها شبیه انسان ها هستند که می خواهند برویند و صاحب فرزند و بار و خانواده شوند.

همینطور که قدم می زنم با خودم مرور می کنم که طبق آمارهای موجود 25درصد زوج های در سن باروری یعنی چیزی حدود سه و نیم میلیون نفر نابارور هستند و سالانه 88هزار زوج دیگر هم به این آمار اضافه می‌شود. یکی از بزرگترین مشکلات زوج‌های نابارور در کشور ما بحث هزینه درمان است. در کنار آن بسیاری از اوقات این زوج‌ها درگیر افسردگی، انزوای اجتماعی و حتی طلاق هم می‌شوند. نتیجه یک تحقیق می‌گوید میزان افسردگی در زوج‌های نابارور به اندازه و یا حتی بیشتر از افسردگی در کسانی است که سرطان را تجربه می‌کنند.

در فرآیند درمان 15 تا 35درصد زوج‌های نابارور نیازمند انجام عمل پیشرفته تلقیح آزمایشگاهی و لقاح مصنوعی (آی وی اف) هستند. این عمل‌ها حدود 25 تا 30 درصد منجر به باروری می شوند ولی به دلیل هزینه بالایی که برای زوجین در بر دارد؛ برخی از ادامه درمان صرف نظر می‌کنند. 

سایر عمل های ناباروری شامل آی یو آی، رحم اجاره ای و .. هستند که مقوله های متفاوتی اند و بیشتر موارد به همان بحث (آی وی اف) می رسد. مطابق آیین‌نامه وزارت بهداشت 85درصد تعرفه دولتی انواع عمل‌های کمک‌باروری برای زوجین تحت درمان در مراکز طرف قرارداد در قالب یارانه پرداخت می‌شود. با توجه به اینکه هزینه واقعی یک سیکل کمک‌باروری (عموما به روش آی سی اس آی) حدود 70میلیون ریال است و یارانه پرداخت شده از سوی وزارت بهداشت در سال 1398 به میزان 25.000 تعیین شده است. در حال حاضر پوشش یارانه‌ای حدود 30درصد هزینه مورد نیاز برای طی دوره درمانی است و تنها در مراکز درمان ناباروری دولتی برخی شهرها و برای زوجین با شرایط خاص قابل دستیابی است.

 

به حیاط پژوهشگاه می روم ، عده ای از زوج ها و خانم ها و آقایان تک به تک نشسته اند یا با گوشی های همراه خود سرگرم اند یا با تلفن صحبت می کنند و به سنگ فرش ها نگاه می کنند. از پله ها بالا می روم و از چند نفر می پرسم، باز هم عده ای در انتظار نشسته اند منتها نسبت به توقعی که از شلوغی رویان داشتم و شنیده ام تعداد کمتری از زوج ها مراجعه کرده اند احتمالا علتش هم کرونا و شیوع آن است، به سمت پذیرش می روم و می پرسم : ببخشید اگر بخواهیم وقت بگیریم چه شرایطی وجود دارد؟، خانم متصدی پذیرش هم با خوش رویی می گوید که همراه همسرتان حتما باید باشید و من برای نیمه ماه می توانم برای شما وقت بگذارم تا پزشک را ببینید و بعد هم تشکیل پرونده بدهید و درمانتان را شروع کنید. تشکر می کنم و از او دور می شوم.